چلچراغ اشک مناجات و مدایح و مراثی اهل بیت علیهم السلام

تو مظهر ذات لایزالی، زهرا! مجموعه اوصاف کمالی، زهرا!
با این‌همه اعتبار، ای طایر قدس پرسوخته و شکسته‌بالی زهرا!

کیست یا رب آن که پشت در ز پا افتاده است از غمش شور و نوا در ماسوا افتاده است
کیست یا رب تا بگوید آن زپاافتاده کیست گر ز پا افتاده در آتش چرا افتاده است
گر ببارد خون ز چشم چرخ گردون نی عجب زین شرر کاندر دل ارض و سما افتاده است‌

غرقاب غمم دگر مرا ساحل نیست جز اشک فراق، دیگرم حاصل نیست
ای مرگ بیا! که زندگی کردن من بی‌فاطمه، جز خوردنِ خون دل نیست!

می‌رفت علیّ و می‌کشید از دل آه وز همسر خویش برنمی‌داشت نگاه
دیدند که با خویش، علی می‌گوید: لا حول وَلا قوَّةَ الّا باللَّه‌

ای دست خدا! به پای تو شیر نبود شمشیر اگر نبود، تکبیر نبود
آن روز که تازیانه بود و زهرا دست تو مگر به دست شمشیر نبود؟!
***

گویند که: چون خصم بر او، راه گرفت بر فاطمه راه، خصم گمراه گرفت
برخاست خروش از همه عالم که: بلال! برخیز و برو اذان بگو، ماه گرفت!
***

شب بود و کفن‌پوشْ تنِ زهرا بود تاریک، جهان در نظر مولا بود
دردی که نهان داشت به زحمت زهرا از چهر شکسته علی پیدا بود

خون ریخت ز سینه‌اش، ز مسمار بپرس بازوش کبود شد، ز اغیار بپرس
دو شاهد صادق ار ز من می‌طلبی برخیز و برو از در و دیوار بپرس!

آن شب که ابوتراب با قلب حزین بسپرد تن امِ‌ابیها به زمین
دانی که چرا خاک ز دستش افشاند؟ یعنی که: تمام هستیَم بود همین!

می‌زد چو بلا صلا، بلی می‌گفتم اندوه نبی را به ولی می‌گفتم
در لحظه برخاستن از بستر درد تابم که نبود، یا علی می‌گفتم!

شب بود و بقیع و مرتضی تنها بود بگداخته چون شمع، ز سر تا پا بود
می‌سوخت و قطره قطره آبش می‌کرد آن آتش غم که قاتل زهرا بود!

قدر تو چو تربت تو، پنهان مانده‌ست از دیده شب، سپیده پنهان مانده‌ست